معرفی کوره های القایی

هانس کریستین اورستد فیزیکدان دانمارکی (۱۸۵۱-۱۷۷۷) کشف کرد که در پیرامون سیم حامل جریان الکتریکی متناوب، میدان مغناطیسی متناوب تشکیل می‌شود. این کشف بسیار مهم آغازی بود بر آنچه که توسط دانشمندانی همچون مایکل فارادی (۱۸۶۷-۱۷۹۱) و جیمز کلارک ماکسول (۱۸۷۹-۱۸۳۱)، آن را تکمیل نموده و در نهایت به معادلات فارادی و معادلات ماکسول منجر گردید.

به بیانی کوتاه می توان گفت که کشف، تحلیل و قابل فهم و استفاده نمودن رابطۀ الکتریسیته و میدان مغناطیسی، دریچۀ جدیدی را به جهان باز نمود. با کشف این روابط، علاوه بر درک و تحلیل بسیاری از پدیده‌ها در جهان، امکان ساخت دستگاه‌ها و تجهیزات جدید نیز در اختیار بشر قرار گرفت.

بشر امروزی، چنان به سادگی از کنار تجهیزاتی همچون موتور الکتریکی، ترانسفورماتور، کورۀ القایی و هزاران محصول دیگر عبور می کند که گویی از ابتدای تاریخ این تجهیزات در اختیار بشر بوده است، در حالی که تاریخ نشان می دهد جهان امروزی و تمامی امکانات در اختیار بشر مدیون کنجکاوی، سخت کوشی، ایثار و از خود گذشتگی دانشمندان مختلفی بوده که هر یک از آنها در طول عمر خود، چه کوتاه و چه بلند، برگ‌هایی از تاریخ را به خود اختصاص داده‌اند.

خلاصۀ تاریخ در یک نگاه، سیر تکامل علم و اختراع چند محصول بسیار کاربردی که امروزه بدون وجود آنها جهان به گونه‌ای دیگر بود را نشان می دهد:

• اختراع باتری توسط الکساندرو ولتا، ۱۸۰۰
• کشف میدان مغناطیسی حول هادی حامل جریان الکتریکی توسط اورستد، ۱۸۲۰
• قانون فارادی، ۱۸۳۱
• اختراع موتور القایی توسط پیتر بارلو، ۱۸۳۴
• اختراع ترانسفورماتور توسط ویلیام استنلی، ۱۸۸۵
• اختراع کورۀ القایی توسط ادوارد آلن کلبی، ۱۹۰۰

اگرچه کوره های القایی امروزی با فناوری‌های پیشرفته طراحی و ساخته می‌شوند، اما مفهوم گرمایش القایی قدمتی بیش از یک قرن دارد. اصول فیزیکی مربوط به القای الکترومغناطیسی در اواخر قرن نوزدهم توسط مایکل فاراده کشف شد، و در اوایل قرن بیستم، نخستین نمونه‌های ابتدایی کوره های القایی ساخته شدند. در دهه ۱۹۲۰، این نوع کوره ها به تدریج وارد صنعت شدند و برای ذوب فلزات با ظرفیت های محدود مورد استفاده قرار گرفتند. با پیشرفت تکنولوژی در زمینه منابع تغذیه و کنترل الکترونیکی، به‌ویژه پس از دهه ۱۹۵۰، کوره های القایی به تدریج جایگاه مهمی در صنایع متالورژی و ریخته گری پیدا کردند.